Na een korte speurtocht bij bpost op de Philipssite in Leuven hebben we Charlotte gevonden. Zij werkt hier intussen vast als postbode. We worden vriendelijk uitgenodigd aan een tafeltje tussen de rekken en bakken met poststukken voor een gesprek met haar.

Charlotte, vertel eens: hoe ben je hier beland?

Charlotte Sijmens: “Hiervoor had ik gewerkt als leerkracht lichamelijke opvoeding in het kleuter- en lager onderwijs. Maar als je begint, krijg je maar een paar uurtjes. Ik was meer tussen de verschillende scholen aan het pendelen dan dat ik met mijn job bezig was. Twee jaar geleden ben ik hier dan komen solliciteren als pakjesbezorger.”

“Tijdens corona werden er zoveel pakjes verstuurd dat de vaste ploeg dit niet meer kon dragen, en zijn ze hier met een zogenaamde ‘second wave’ begonnen. Dat was een extra ploeg vanaf 12 of 13 uur die een stuk of 90 pakjes meekreeg om te verdelen. Ik zag die vacature voor pakjesbezorger en het was in de buurt: mijn mama woont hierachter. En omdat ik me zo goed amuseer met de collega’s, ben ik blijven plakken he (lacht).”

Bleek pakjes leveren voor bpost meteen je ding?

Charlotte: “De eerste dagen waren wat onwennig. Maar ik kwam iemand tegen die ik al kende en redelijk snel was ik aan het babbelen met de collega’s. En ik had geluk: we hadden ook een heel goede teamlead die echt voor ons opkwam! Bijvoorbeeld als er klachten waren, kwam hij heel gemoedelijk polsen hoe het zat. Of als je een probleem met je gsm of scantoestel ‘mobi’ had, kwam hij je helpen.”

Intussen maak je deel uit de vaste ploeg van postbodes. Een bewuste keuze?

Charlotte: “Goh, niet echt. Toen de ‘second wave’ stopte eind december, kreeg ik de kans om door te schuiven naar de vaste ploeg van de pakjes- en brievendistributie. Ik ben dan begonnen in de ochtendploeg: mijn eerste ronde was om 6 uur, de tweede die ik kreeg aangeleerd was een krantenronde om 5 uur.”

‘Aangeleerd’?

Charlotte: “Als je start als bpost postbode, volg je eerst een opleidingsprogramma van tien dagen: eerst drie dagen op de postschool, en dan loop je zeven dagen mee met iemand die alles uitlegt. Op de postschool krijg je echt les en leggen ze je bijvoorbeeld de krantenlijst uit, of wat je met een aangetekende zending moet doen. Daarna krijg je ook nog een soort rijopleiding om ervoor te zorgen dat je rijstijl oké is, ook met de grotere camionettes. Later, telkens je een nieuwe ronde krijgt, krijg je weer twee dagen opleiding.”

“Naast die opleiding hebben we op dinsdag en donderdag onze ‘five minutes’: een korte update waarin ze bijvoorbeeld nog eens de veiligheidsvoorschriften in verband met mondmaskers of veiligheidsschoenen opfrissen.

Waren er ook dingen waar je niet op voorbereid was?

Charlotte: “Het vroege opstaan is in het begin wel lastig. Je eerste krantenronde in het donker bijvoorbeeld: je moet op de papieren kijken, de brievenbussen en huisnummers zoeken, af en toe een stukje terugrijden …”

Er zijn ook genoeg voordelen aan de job: ik kan naar de winkel gaan of met de honden naar het bos op momenten dat er geen volk is. En wat ook een groot voordeel is: je kan hier echt zijn wie je bent.”

Tot slot: nog een tip voor wie hier wil beginnen?

Charlotte: “Wees niet te ‘strikt’ voor jezelf: in het begin zal je af en toe vloeken en soms zal er al eens iets misgaan, een lekke band of zo. Maar je leert je plan trekken en de teamleads en collega’s zijn er altijd om je te helpen!”

Wil jij ook graag als postbode van start gaan? Bekijk onze job aanbiedingen >