Tijdens deze crisis komt de essentiële rol van bpost in onze samenleving nog duidelijker naar voor. Meer dan 34.000 medewerkers - van sorteerder tot postbedeler - zorgen er dagelijks voor dat een brief, pakje of liefdevol kaartje je het leven net iets praktischer, warmer of gezelliger maakt. Postbode Keanu (26) belichaamt het enthousiasme en de gedrevenheid van de bpost-medewerkers als geen ander. “Ik ben meer dan ooit fier op mijn job. Solliciteren bij bpost is één van de beste beslissingen die ik al heb genomen”, aldus de enthousiaste postbode.

Keanu ruilde anderhalf jaar geleden de bouwwerf in voor de elektrische fiets en postwagen. “Het vroege opstaan kon me in de bouw niet deren, maar de late avonduren begonnen op mijn privéleven te wegen. Ik had nood aan een nieuwe uitdaging”, blikt hij terug. Keanu vernam via een wervingsfolder dat bpost op zoek was naar gemotiveerde collega’s. “Hoewel ik mijn diploma niet meteen wou opgeven, sprak de jobomschrijving me meteen aan. Ik hou nu eenmaal van sociaal contact en vertoef graag in de open lucht. Ik waagde mijn kans en ging op gesprek.”

Buikgevoel bevestigd

Na een korte theoretische opleiding en een driedaagse stage, legde Keanu al zijn eerste postrondes af. Hij voelde er zich meteen helemaal in zijn sas. “Die eerste dagen bevestigden mijn buikgevoel: de aangename werksfeer, de collegialiteit, het contact met de mensen, de gezonde buitenlucht … Ik denk dat weinig jobs die troeven zo treffend combineren”, analyseert de vlotte twintiger. Na één maand bij verschillende diensten legde bpost Keanu al een vast contract voor. Hij aarzelde geen seconde.

Variatie en respect

Keanu werkt vandaag op negen diensten als vervanger. “De ene dag bezorg ik bijvoorbeeld met de elektrische fiets brieven en reclamedrukwerk in Wetteren, de andere doe ik een krantendienst met de postwagen in Kalken of combineer ik beide activiteiten in Schellebelle. Dat zorgt voor de nodige variatie: ik ontmoet telkens andere mensen en doorkruis verschillende landschappen”, aldus Keanu. Hij onderschrijft het beeld van de postbode als graag geziene werknemer. “Tijdens de coronacrisis is die appreciatie alleen nog maar gegroeid. Je voelt echt dat je als postbode een verbindende factor vormt. Via een kaartje, brief of pakketje breng je iedereen dichter bijeen, zelfs in tijden van social distancing. Daar zijn de mensen zich ook van bewust. Het respect en de aanmoedigingen die ik onderweg ervaar, geven me een extra boost.”

Meer vrije tijd, mooi loonpakket

Een gewone dienst begint voor Keanu om 6u45 met het sorteren van postbakken en reclamedrukwerk. De krantenronde vangt een pak vroeger aan. Dan trekt Keanu al om 4u15 of 4u40 op pad. “Een postbode is een ochtendmens, dat spreekt voor zich. Hoe vroeger je begint, hoe langer de vrije namiddag. Als fitnessfanaat – ik train acht tot tien uur per week – beschik ik nu over alle tijd om mijn hobby uit te oefenen. Daar komt het mooie loonpakket, aangevuld met maaltijdcheques, nog eens bovenop.”

Ochtendzon als bondgenoot

Het meest geniet Keanu van de zonnige dagen op zijn elektrische fiets. “In korte broek en met de ochtendzon als bondgenoot brieven bussen: dat is een voorrecht. Op koude dagen moet je wel eens doorbijten, maar je mag ook niet te veel neuten (lacht). Er kleeft aan elke job wel een minpunt. Als postbode zit je letterlijk en figuurlijk zelf aan het stuur. Steek je een extra tandje bij, dan is je ronde vroeger afgelopen. Evengoed kan je onderweg eventjes genieten van een boterham op een bankje. Die vrijheid is mooi meegenomen.”

Beroepsfierheid

bpost is voortdurend op zoek naar postbodes, die net als Keanu houden van een uitdagende job met het nodige sociaal contact. “Wie de geknipte collega’s zijn?”, vraagt hij zich luidop af. “Alleszins mensen bij wie de wekker vroeg mag afgaan (lacht). Je moet graag onder mensen zijn en houden van het buitenleven. Een sloddervos lijkt me minder aangewezen, aangezien een goede organisatie het halve werk vormt. Ik vind het belangrijk om er op regenachtige dagen voor te zorgen dat de brieven mooi in de bus steken. Niemand vindt het immers fijn om verfrommelde post te lezen. Een vleugje beroepsfierheid mag er dus wel zijn. In deze bijzondere en minder evidente tijden geldt dat zelfs nog meer dan anders. En nog een persoonlijk criterium: als je na de coronacrisis op vrijdag graag nog even nakaart, dan heb je wat mij betreft een streepje voor! (knipoogt)”